Czesław Miłosz, Zaklęcie
Piękny jest ludzki rozum i niezwyciężony.
Ani krata, ni drut, ni oddanie książek na przemiał,
Ani wyrok banicji nie mogą nic przeciw niemu.
On ustanawia w języku powszechne idee
I prowadzi nam rękę, więc piszemy z wielkiej litery
Prawda i Sprawiedliwość, a z małej kłamstwo i krzywda.
On ponad to, co jest, wynosi, co być powinno,
Nieprzyjaciel rozpaczy, przyjaciel nadziei.
On nie zna Żyda ni Greka, niewolnika ni pana,
W zarząd oddając nam wspólne gospodarstwo świata.
On z plugawego zgiełku dręczonych wyrazów
Ocala zdania surowe i jasne.
On mówi nam, że wszystko jest ciągle nowe pod słońcem,
Otwiera dłoń zakrzepłą tego, co już było
Piękna i bardzo młoda jest Filo-Sofija
I sprzymierzona z nią poezja w służbie Dobrego.
Natura ledwo wczoraj święciła ich narodziny,
Wieść o tym górom przyniosły jednorożec i echo.
Sławna będzie ich przyjaźń, ich czas nie ma granic.
Ich wrogowie wydali siebie na zniszczenie.
________________
Rozum i mądrość. I jeszcze poezja.
Zawsze Dobru służą, zaś przenigdy złemu.
(Te, które złemu, z rozumem wspólności nie mają.)
Rozum drogowskazem, lampą i poezją.
Czas jego wrogów dawno policzony.
A mnie się młodość przypomina. Odkrywaliśmy Miłosza...
OdpowiedzUsuńObyśmy zawsze Dobru służyli....
Obyśmy znaleźli siłę. Dobro i siła ściśle ze sobą współpracują.
UsuńKiedyś, dawno, bardzo dawno - lata świetlne temu - ten wiersz był tematem mojej pracy maturalnej z jęz. polskiego :) Uśmiechnęłam się z sentymentem czytając go tutaj :) Dziękuję, że mi go przypomniałaś Errato :*
OdpowiedzUsuńMnie wpadł w oko dopiero niedawno. Człowiek nawet nie podejrzewa, co i kiedy go zainspiruje...
Usuń